World Expo Shanghai 2010: een verslagje

Hallo,

De wereldexpo van Shanghai was de moeite! Van 9u30 tot 21u hebben we 15 paviljoenen kunnen bezoeken. Ik heb ze geteld!

Voor de meeste paviljoenen moest je aanschuiven en daar waar de rijen véél te lang waren zijn we op een later moment teruggekeerd of hebben we het uiteindelijk moeten laten vallen. Zo wilden we het paviljoen van China bezoeken, maar dat moest je reserveren bij de aankomst (wat we niet wisten) en dat van Japan en Duitsland hebben we gemist omdat de wachttijd meer van ons vroeg dan het geduld dat wij ervoor konden opbrengen...

De site is ingedeeld in 4 delen: een corporate regio (met paviljoenen van Coca Cola ed), een Aziatische wijk, een thema wijk (over Better City, Better Life) en de Europese- en Amerikaanse wijk. We hebben de Corporates en de themawijk niet gedaan.

De Europese wijk is ontzettend populair. Dat merk je aan de overvolle shuttles die die richting uitrijden en de lange wachtrijen voor de paviljoenen. De hele site is nogal bevreemdend. Alles ziet er zo clean uit; de staten zijn nieuw, de grasmatten zijn uitgerold en de bomen en planten zijn nog maar net aangeplant. Op foto vanop de wandelbrug ziet het er net een maquette uit. Iets voor Hans Op de Beeck (maar dan zonder de mensen). De materialen hebben geen tijdelijk karakter. Er is veel natuursteen gebuikt en de straten zijn ontzettend breed, wellicht voor de dag dat de omheining weggenomen wordt. Ik vraag me af wat deze site voorheen was, want ze ligt aan de rivier aan de overkant niet ver van één van de drukste centra van China.

Na een mislukte poging om het paviljoen van Japan te betreden, startten we ons bezoek bij het Paviljoen van België. Dat verzamelt de trots van ons land en zelfs al na een week China, was ik een een beetje geraakt en bedacht ik met perspectief dat het toch fijn wonen is in België...Het thema van deze expo was tenslotte "Better City, better life", maar stilaan vond ik ons paviljoen nogal belerend overkomen, veel te educatief. En zeker later, in vergelijking met de vele andere paviljoenen, was het Belgische paviljoen te braaf en veel te flauw. Na een hele dag paviljoenen te zien, weet ik zeker dat niet-Belgen, hiervan niets zullen onthouden, behalve misschien de chocolade die je kan kopen aan de uitgang; de zeevruchten van Guylean en een pak frietjes hebben wij ook geconsumeerd. 

Het beste paviljoen was hooguit UK! Ze hadden zaadjes gebuikt die aan de basis lagen voor de bouw. De zaadjes waren opgenomen in een soort van plexiglazen buis en de vele buizen maakten deel uit van de architectuur van het paviljoen. Het zag er futurisch uit. Heel erg knap!
Verder was Spanje ook nog de moeite. Ze hadden met een mooi paviljoen bedekt met rieten matten, een knappe video en een performance flamengodans het publiek weten de boeien.

Nederland was zeker ook zeer sterk.  Ze hadden een straat gebouwd op pijlers. Het zag er vrolijk en uitnodigend uit. De bezoekers konden de huizen bezoeken en per huis een trots van dat land ontdekken: de klompen, de Delfts blauwe keramiek, maar ook het Atelier Van Lieshout en een aantal meubels van Mondriaan en Rietvelt.

Verder vond ik Denemarken ook nog zeer boeiend. In een soort van NY'se Guggenheimachtige structuur met gaatjes in, kon je naar boven lopen.... waar alles ging over fietsvriendelijke steden.  

Frankrijk had precies een soort van centre Pompidou neergezet met binnenin 7 meesterwerken te zien, bruiklenen van het Musée d'Orsay, een orkestje (eerder fanfare) en een sfeerscheppende ruimte van Louis Vuitton. Typisch Frans om hun fijne smaak te tonen.

De United States wilden weer de wereld wat bijbrengen met hun fimpjes. Hun paviljoen besloeg drie cinemaruimtes. De filmpjes werden ingeleid door Hillary Clinton en daarna nog door Obama over hoe China en Amerika dezelfde waarden delen: namelijk door samen te bouwen aan iets, met de nodige muziek en speeches ... nice propaganda. Daarna was er nog een fimpje dat exact dezelfde structuur aannam van alle slechte Amerikaanse films: nl iemand heeft een idee, het gaat goed, dan gaat het plots slecht, dan komt het weer goed om daarna heel heel slecht te gaan, maar daarna komt echt alles definitief in orde. .. en voila Happy End!

Ik kan in feite nog uren doorgaan... maar ik ga het hierbij houden... met een Happy End ;-) 
Wij zijn nu uitgerust en klaar om aan onze laatste dag in Shanghai te beginnen.
Vanavond nemen we de slaaptrein naar Beijing.

Liefs,

Nele